De grondslag voor het bestaan van een partneralimentatieverplichting is de lotsverbondenheid van het huwelijk. Door het aangaan van een huwelijk is lotsverbondenheid ontstaan tussen beide echtgenoten. Deze lotsverbondenheid loopt in principe door, ook na de echtscheiding, op grond waarvan de ene partner gehouden kan zijn bij te dragen in het levensonderhoud van de andere partner.

Maar als de lotsverbondenheid doorloopt na het huwelijk en dat de grond is voor het bestaan van een partneralimentatieverplichting, hoe kan deze verplichting dan worden aangetast?

Als een alimentatiegerechtigde ex-partner zich dusdanig misdraagt (grievend gedraagt) dat de lotsverbondenheid is geëindigd, eindigt de verplichting voor de alimentatieplichtige om bij te dragen in het levensonderhoud van de alimentatiegerechtigde. Dit is alleen niet bij de minste of geringste ruzie het geval; er moet meer aan de hand zijn wil de lotsverbondenheid eindigen.

“A sad sack with cancer”

Een paar voorbeelden uit de praktijk waar het gedrag dusdanig erg was, dat het tot gevolg had dat de partneralimentatieverplichting eindigde:

• Het in een zeer kwaad daglicht zetten van de (alimentatieplichtige) man, door verschillende brieven aan de man, maar ook aan de kinderen van partijen te sturen, waarin ze onder meer heeft geschreven: “dat het een vermakelijk feit is dat hij aan het profiel van een kankerpatiënt voldoet, dat hij niets anders doet dan kankeren, dat het pijnlijk zal zijn en dat hij als dood zal zijn in de hel zal branden zoals alle leugenaars.” Daarnaast heeft de man aangetoond dat de vrouw hem uitscheldt met termen als “Lying Asshole” en “A sad sack with cancer”.
• Doodsbedreigingen jegens de (alimentatieplichtige) man, waardoor de zoon erg bang is dat de vrouw echt met een pistool voor de deur zou staan, als gevolg waarvan de man regelmatig met de kinderen op een andere kamer heeft geslapen, gecombineerd met het stampij maken in de tandartspraktijk van de man in het bijzijn van cliënten en het aanrichten van vernielingen aldaar. Het onder druk zetten van de man terug te komen op zijn echtscheidingswens door het stellen van eisen, bedreigen, schelden, intimideren en stalken van de man.
• Een veroordeling van de vrouw voor mishandeling van de (alimentatieplichtige) man met een scherp voorwerp en vernieling van de auto van de man.

Zoals blijkt uit de voornoemde voorbeelden uit de praktijk, komt een alimentatieverplichting niet te vervallen van de eerste de beste ruzie die onderdeel uitmaakt van een verhitte echtscheidingsstrijd, maar moet er beslist meer aan de hand zijn.