Hoe Prins Carlos onverwacht vader werd: een juridische uitleg over de verschillende vormen van ouderschap

Wat veel mensen zich niet realiseren, is dat de moeder van Hugo al in 1998 de rechtbank heeft verzocht vast te stellen dat Prins Carlos de vader van Hugo was. Tot dat moment was Prins Carlos alleen de verwekker en biologische vader. Hij was echter niet de juridische vader en gaf daarover aan dat hij niet ‘wilde dat er een familierechtelijke betrekking tussen hem en Hugo zou ontstaan’. De vraag is dan: wat betekent dat eigenlijk en wat is het verschil?

Wie is de verwekker, de biologische ouder of de juridische ouder?

De verwekker van het kind is degene die de geslachtsdaad heeft verricht en die op dat moment geen juridische betrekking met de moeder had – er is dus geen sprake van een huwelijk of een geregistreerd partnerschap. Denk aan de zwangerschap die ontstaat na een ‘one night stand’.

De term biologisch ouder ziet op degene die het genetisch materiaal waarmee de zwangerschap is ontstaan, heeft geleverd.  Denk er wel om dat de biologische ouder niet altijd de verwekker hoeft te zijn, bijvoorbeeld het geval dat een man zaadcellen heeft afgestaan maar niet de geslachtsdaad heeft verricht. Hij is wel de biologische ouder maar niet de verwekker.

De moeder uit wie het kind is geboren is automatisch de juridische ouder. Als de vader juridisch ouder wil worden, dan zal de vader een juridische betrekking met de moeder moeten hebben op het moment dat het kind wordt geboren, ofwel met haar getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap zijn aangegaan. Als de vader niet getrouwd is met de moeder (of een geregistreerd partnerschap met haar heeft) kan de vader het kind erkennen als zijn kind. In Nederland kan dat zelfs al voor de geboorte.

LEES OOK - Moet je als vader alimentatie betalen wanneer je het kind niet hebt erkend? 

Vader wil kind niet erkennen: wat dan?

In de casus van Prins Carlos wilde hij zijn zoon niet erkennen. Door die erkenning zou vast komen te staan dat hij de juridische vader van Hugo was en dit zou betekenen dat Hugo o.a. recht zou krijgen de naam en titel van zijn vader te dragen. Ook zou hij rechten krijgen met betrekking tot de toekomstige erfenis van zijn vader. In het Nederlandse erfrecht heeft ieder kind recht op een bepaald deel van de nalatenschap (de legitieme portie genoemd).

De moeder van Hugo wilde blijkbaar deze rechten voor Hugo zekerstellen en heeft al in 1998 een verzoek ingediend bij de rechtbank. Zij heeft daarbij verzocht vast te stellen dat Prins Carlos de (juridische) vader van Hugo is. De rechter kan daarbij bepalen dat er een DNA test dient plaats te vinden om vast te stellen dat er sprake is van biologisch ouderschap, hetgeen de grond vormt om ook het juridisch vaderschap vast te stellen.
Of dat ook gebeurd is in het geval van Prins Carlos is onduidelijk. In ieder geval is het juridisch vaderschap vastgesteld. Daarmee was voor Hugo de weg geopend om de naam en de titel van zijn vader te kunnen dragen.

Waarom heeft Hugo nu pas de naam en titel van zijn vader gekregen?

Nadat het juridisch vaderschap was vastgesteld kon er ook een keuze voor de achternaam worden gedaan. Dat kan alleen de naam van de vader worden indien beide ouders het daarover eens waren. Blijkbaar was dit niet het geval. Daardoor moest Hugo wachten totdat hij 18 jaar werd en hij zelf alsnog de achternaam en titel van zijn vader kon aanvragen.
Inmiddels heeft Hugo de naam en titel van zijn vader gekregen en heeft Nederland er een prins bij.

Uit het voorgaande blijkt wel dat ouderschap ingewikkeld is. Ik heb het dan nog niet eens gehad over de zogenaamde meemoeder, duomoeder of draagmoeder. In een volgend blog zal ik daar verder op  in gaan.

Stel onze specialist een vraag!